3. ADANA YOLCULUĞUMUZ.

Bu 3. anne-oğul Adana yolculuğumuz olmasına rağmen bu seferin en kötü yolculuk olacağını tahmin etmedim. Bu haftasonu Adana'ya kuzenimin şeker oğluşunu görmeye gittik. Onur Efe 19.04.2011 günü dünyaya gözlerini açtı; hemde ne gözler ne gözle. Yolculuğumuzda neyse ki ve iyiki babamız yanımızdaydı da o nedenle benim için en azından biraz daha kolay oldu.

Adana uçak biletimiz sabah 06:50 olunca ve geçmişte birkaç defa totomuzu kaldıramayıp geç kalınca uçağa, Serhat ile oturalım ve uyumayalım kararını verdik. Sabaha kadar ders çalıştım, film izledik, 2 film üstüne ara ara dalıp birbirimizi uyandırarak sabahı ettik. Yola çıkmadan önce güzelim uykusunu rahatsız ettiğim oğlumu giydirdim, taksiye bindik ve dadada da; Sinan uyandı. Sonrası ise çok fena oldu. Uçakta rakımın vermiş olduğu kulak rahatsızlığı ile çocuk yerinde duramadı. Bir benim kucak, bir eşimin kucağı, bir tavan bir taban. Bizde de bir uyku hali anlatılamaz zorluk.

Sonunda indik bir havle. Uff dede, anneanne kapıda bizi bekliyor; Sinan bize vermiş olduğu ruh hali ile hemen Anneanneye doğru atıldı tabi, yattı sırtına anneannenin ve eve doğru gittik. Kahvaltı ve sonrası ise asıl Adanaya gitme konumuz olan kuzenimin mini minicik Onur Efe sini görmeye gittik. Maşallah bir tatlı, bir tatlı, bakakaldık bebeğimize.

Adana !da yaramazlık hat sayfadaydı. Tabi bir de anneanneye naz yok mu, tam olarak fitledi Sinan'ımı.

Annesi ile burun bükme yarışı yaptı, Anneannesi ve dedesi ile fotoğraf çektirdi.

Annesinin kuzusu mamasandalyesi dışında yemek yemediği için beyefendi için mama sandalyesi için annesi ve babası sürekli taşıma halindeydi. Sonra çok torun sahibi olan bir anneanneye ve dedeye sahip bir torun olan Sinan için bir sürü Adanada oyuncağımız vardı.

Torunları ile dedesinin fotoğrafları.

İşte asıl sebebimiz Onur Efemiz. İyi ki doğdun canım yiğenim. Çok tatlı, çok şeker bir şeysin. Ah birde lop lop içsen annenin sütünü. Neyse ki dün öğrendiğime göre biraz alışmaya başlamışsın dış dünyaya ve sütünü içmeye başlamışsın. Allah annene ve babana bağışlasın seni güzel yavru. Geleceğin güzel ve yarınların mutlu olsun umarım.

Eskiyen anne-Yeni anne, Eskiyen baba-Yeni baba

ile Adana fotoğraflarımızı bitiriyoruz. Sinan'ın yemek düzeni tam oluşsun tekrarlayacağız Adana seyahatimizi. Ama bu sefer babamızın isteği üzerine gezip dolaşacağız. Yeni yerleri gezeceğiz. Yumurtalık, Hatay, Ceyhan gezeceğiz.

SAÇLARIMIZ GİTTİ, YENİSİ ÇABUK GELSİN.

Uzun zamandır düşündüğümüz saç kesim işini artık ertelemeyelim ve yapalım dedik. Ve 16.04.2011 tarihinde oğluşun saçlarını kestik, annesi oğluşun saçından bir tutam aldı ve hep yanında taşımak üzere cüzdanıma koydum. Sinan'ın yüz halindeki üzüntüye bende çok üzüldüm ama emin ol oğluş, böyle daha da tatlı oldun.

Canım benim kökü sende nasıl olsa, yine uzatırız bitanecik oğluşum.

SİNAN TOPU AT :)

Sinan büyüdü büyüyeli, sınırlı bir eve sahip olmamız nedeni ile dikkatli oyuncak seçmeye çalışıyoruz. Şu ana kadarki oyuncaklarımızdan en çok legolarımızı ve video da izleyeceğiniz basketbol potasını çok sevdim. İkisini de öğrenmesi saniyelerini aldığı için ayrıca çok gurur duydum oğluşumla. Bu arada genelde oyuncakların seçimlerini Sinan'a bırakıyoruz. SOnuçta o kullanıyor, hangisinden zevk alıyorsa onunla oynasın diye düşünüyorum. Dün oyuncakçıya gittiğimizde ( bu arada oyucakları aldığımız yeri bütün oyuncak çeşitlerinin pilleri takılı olan yerleri tercih ediyorum, sonuçta nasıl çalıştığını görmediğin oyuncağı nasıl alacaksın ki ) Sinan bir alışveriş sepetini çok beğendi ama o kadar kalitesi düşük olan ve o kaliteye o kadar fiyat yüksekti ki ilk defa oğluşumu kırmak zorunda kaldım. Çünkü bir çöp almış olacaktık. Eve gelir gelmez dağılacağından emindim.

Bu arada yine bazı zamanlar yemek problemi yaşamaya devam ediyoruz. Bazen hiç bişey yemek istemiyor. Bende bazen zorluyorum ve kendimi de oğlumu da yıpratıyorum. Bundan sonra kesinlikle zorlamayacağım, artık kabulleniyorum ve oğlumu somalili oğlum diye seviyorum.

Canımın içi seni çok seviyorum...